بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ

به نام خداوند بخشنده مهربان

 

قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ (1) مَلِکِ النَّاسِ (2) إِلهِ النَّاسِ (3)

مِنْ شَرِّ الْوَسْواسِ الْخَنَّاسِ (4) الَّذی یُوَسْوِسُ فی‏ صُدُورِ النَّاسِ (5) مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ (6)

1.بگوپناه می برم به پروردگار مردم:پناه می برم به پناهگاهی مطمئن-همان کس که عهده دار سرپرستی تربیت مردمان است و مردم در زمان نیازمندی به او پناه می برند

2.فرمانروای مردم:پناه می برم به همان کسی که صاحب سلطه و قدرتش بی انتهاست پس بهترین پناهگاه اوست

3.معبود مردم:بگو پناه می برم به کسی که همه اورا می پرستند.همان کسی که مردم جز به سوی او نمی روند و جز به خواسته او عمل نمی کنند

4.از شر وسوسه گر پنهانکار:پس خدا هم پروردگار هم فرمانروا و هم معبود مردم است.پس اگر بخواهیم به پروردگاری پناه ببریم خداست و جز او پر وردگاری نیست.واگر بخواهیم به فرمانروایی پناهنده شویم خدا فرمانروااست.وگر بخواهیم به معبودی رجوع کنیم خداست وجز او معبودی نیست پس به او پناه میبریم از شر وسوسه گر پنهانکار

5.همان که در درون سینه های مردم وسوسه می کند:صدر انسان یا قلب انسان محل وسوسه شیطان است

6.چه آن شیطان از جنس جن باشد یا انسان:گروهی از جنس پریان و جنیان که از فرمان خدا سرپیچی کردند گروهی دیگر انسان های گمراهند که مانند شیطان خود ودیگران را به گناه وسوسه می کنند پس باید از هر دوگروه به خدا پناه برد.

از شر وسوسه گران جن و انس به

پروردگار,فرمانروا و معبود مردم

پناه می برم

صدق الله العلی العظیم

علیرضا حیدری