1.بگوپناه می برم به پروردگار مردم:پناه می برم به پناهگاهی مطمئن-همان کس که عهده دار سرپرستی تربیت مردمان است و مردم در زمان نیازمندی به او پناه می برند
2.فرمانروای مردم:پناه می برم به همان کسی که صاحب سلطه و قدرتش بی انتهاست پس بهترین پناهگاه اوست
3.معبود مردم:بگو پناه می برم به کسی که همه اورا می پرستند.همان کسی که مردم جز به سوی او نمی روند و جز به خواسته او عمل نمی کنند
4.از شر وسوسه گر پنهانکار:پس خدا هم پروردگار هم فرمانروا و هم معبود مردم است.پس اگر بخواهیم به پروردگاری پناه ببریم خداست و جز او پر وردگاری نیست.واگر بخواهیم به فرمانروایی پناهنده شویم خدا فرمانروااست.وگر بخواهیم به معبودی رجوع کنیم خداست وجز او معبودی نیست پس به او پناه میبریم از شر وسوسه گر پنهانکار
5.همان که در درون سینه های مردم وسوسه می کند:صدر انسان یا قلب انسان محل وسوسه شیطان است
6.چه آن شیطان از جنس جن باشد یا انسان:گروهی از جنس پریان و جنیان که از فرمان خدا سرپیچی کردند گروهی دیگر انسان های گمراهند که مانند شیطان خود ودیگران را به گناه وسوسه می کنند پس باید از هر دوگروه به خدا پناه برد.
وقتى انس با قرآن پیدا شد، مجال تدبر و تأمل و تفکر در معارف قرآن به دست خواهد آمد. قرآن را نمی شود سرسرى خواند و گذشت؛ قرآن احتیاج دارد به تدبر، تکیه بر روى هر کلمهاى از کلمات و هر ترکیبى از ترکیب هاى کلامى و لفظى. انسان هرچه بیشتر تدبر کند، تأمل کند، انس بیشترى پیدا کند، بهرهى بیشترى خواهد برد؛ قرآن اینجور است. امام خامنه ای